Για το ζήτημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης (Μέρος 1)

Εισαγωγή

«Δεν πρέπει ν’ απορούμε που οι οπαδοί του ελεύθερου εμπορίου δεν μπορούν να καταλάβουν πως μπορεί μια χώρα να πλουτίζει σε βάρος μιας άλλης, αφού αυτοί οι ίδιοι οι κύριοι δεν θέλουν πια να καταλάβουν πως, στο εσωτερικό μιας χώρας, μια τάξη μπορεί να πλουτίζει σε βάρος μιας άλλης τάξης» (Κ. Μαρξ, Αθλιότητα της Φιλοσοφίας, σελ. 203, εκδ. Αναγνωστίδη)

Και ακόμα «στην περίπτωση αυτή (σ.σ. αναφορά στον Ρικάρντο) η πλουσιότερη χώρα εκμεταλλεύεται την φτωχότερη ακόμη κι αν η δεύτερη κερδίζει από την ανταλλαγή»

(Κ. Μαρξ, Θεωρίες για την Υπεραξία)

Αναφερθήκαμε επίτηδες στον Κ. Μαρξ γιατί κατά την περίοδο των πρόσφατων εκλογών ακούσαμε από τους «αντικαπιταλιστές μας» πως το μ-λ κίνημα επιμένει ιδιαίτερα στον λενινισμό και «ξεχνάει» τον πατριάρχη του κομμουνιστικού κινήματος.

Είναι αλήθεια ότι η προεκλογική εκστρατεία, προπαγάνδα και διαφώτιση του Μ-Λ ΚΚΕ είχε έναν αντιδημοφιλή χαρακτήρα, αφού είμαστε οι μόνοι που όχι μόνο υπερασπίσαμε το ζήτημα της ανεξαρτησίας της χώρας μας αλλά υποβάλαμε τη θέση πως η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να υπάρξει έξω από την ιμπεριαλιστική ΕΕ.

Σ’ όσους αμφιβάλλουν για του λόγου το αληθές παραπέμπουμε στα εκλογικά υλικά των ΚΚΕ – Ανταρσύα, όπου το ζήτημα του ιμπεριαλισμού – εξάρτησης είτε μπαίνει στα ψιλά είτε αποσιωπάται εντελώς. Η θεωρία της εξάρτησης θα βρίσκεται για πολύ καιρό στο επίκεντρο αντιπαραθέσεων, ο ιμπεριαλισμός το ίδιο.

Το βασικό όμως είναι πως η αποδοχή ή η απόρριψη της κρίσιμης θεωρίας γεννάει αντίστοιχα καθήκοντα. Η συγκεκριμένη κατάσταση χρειάζεται ανάλογα εργαλεία και φυσικά «αποψούλες» σαν του Γ. Μηλιού (ΣΥΡΙΖΑ) πως η Ελλάδα ήταν ιμπεριαλιστική πριν το …1821 είτε λειτουργούν ως οικονομικά ανέκδοτα είτε γράφονται για να κρυφτεί μια βαθιά φιλοευρωπαϊκή και φιλοϊμπεριαλιστική πολιτική.

Οι εκλογές, δηλαδή η πολιτική αντιπαράθεση, έφεραν στην επιφάνεια όλη τη γραμμή της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και είναι τιμή για το κόμμα μας που όχι μόνο κατανόησε το βάθος της αλλά το κρατάει ψηλά στη σημαία του.

Ακόμα και σε κόντρα με συναγωνιστές που παίρνουν λάθος δρόμο και γοητεύονται από τους μύθους της ισχυρής Ελλάδας.

ΚΚΕ: Κριτική εκ των έσω  

Στο 19ο συνέδριο του ΚΚΕ το οποίο επισημοποίησε την απόρριψη του ιμπεριαλισμού και την υιοθέτηση  τροτσκιστικών –τάχα αντικαπιταλιστικών θέσεων- ο Β. Καλαματιανός (ΚΟΒ Ευαγγελισμού) επισημαίνει:

«Το 15ο συνέδριο του ΚΚΕ εκτιμά πως ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται  

στο τελευταίο στάδιο ανάπτυξής του, στην κρατικομονοπωλιακή βαθμίδα. Η Ελλάδα βρίσκεται σε ενδιάμεση και εξαρτημένη θέση στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Αυτές οι εκτιμήσεις ήσαν σωστές. Έγιναν αλλαγές; Ασφαλώς. Ας δούμε τις κυριότερες:

- Ένταξη της χώρας στο ευρώ με αποτέλεσμα την κατάργηση του εθνικού νομίσματος, αύξηση  εισαγωγών και τιμών, ακρίβεια.

- Σύνοδος του ΝΑΤΟ το 1999 και απόφαση να παρεμβαίνει όπου θίγονται τα συμφέροντά του…

- Ο βιομηχανικός τομέας πέφτει από το 21% του ΑΕΠ στο 17%. Οι υπηρεσίες (ο τριτογενής τομέας) ανέβηκαν από το 75% στο 79% του ΑΕΠ.

- Η τρόικα επιβάλλει πολιτικές και τοποτηρητές.

Εκτιμώντας αυτές τις εξελίξεις φαίνεται ότι η εξάρτηση βάθυνε, μεγάλωσε, έγινε πιο άμεση. Όμως σε αντίθεση με την πραγματικότητα οι θέσεις (σ.σ. του 19ου συνεδρίου του ΚΚΕ) διαπιστώνουν πως η χώρα «παραμένει σ’ ενδιάμεση θέση στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα». Θεωρώ ότι είναι σοβαρό λάθος της ΚΕ του ΚΚΕ η έμμεση αλλά σαφής προσπάθεια ταύτισης του καπιταλιστικού συστήματος με τον ιμπεριαλισμό, πως κάθε καπιταλιστική χώρα είναι λίγο-πολύ ιμπεριαλιστική…… Μια ιμπεριαλιστική χώρα έχει αναπτυγμένη οικονομία, εξαγωγή κεφαλαίων, πολεμική και πολιτική μηχανή επιβολής σε άλλες χώρες»

Είναι ο παραπάνω φίλος του Μ-Λ ΚΚΕ; Ασφαλώς όχι. Αλλά από ό,τι φαίνεται διαθέτει δυο δράμια μυαλό και διάβασε πέντε αράδες από τον Λένιν. Μαζί του και δεκάδες μέλη και στελέχη του ΚΚΕ όπου ύστερα από την παλινόρθωση του καπιταλισμού στις σοσιαλιστικές χώρες «έφαγαν» στο κεφάλι μία δεύτερη κεραμίδα. Αυτήν που επέβαλε η τωρινή ηγεσία του ΚΚΕ. Αλλοπρόσαλλα, αστήρικτα και αντιλενινιστικά.

Ελλάδα – Γερμανία: Αλληλεξάρτηση;

Το 1910, λίγο πριν την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Φρ. Νόιμαν, εκπρόσωπος του γερμανικού μιλιταριστικού πνεύματος, δηλώνει:

«Χρειαζόμαστε γη, οπουδήποτε στην υφήλιο, για να παραχθεί το ένα τρίτο, τουλάχιστον, του ψωμιού μας με τον ιδρώτα κάποιων ανθρώπων. Χρειαζόμαστε εδάφη στους τροπικούς όπου θα καλλιεργούνται για εμάς καφές, ρύζι, βαμβάκι, εσπεριδοειδή. Χρειαζόμαστε στέπες για δέρμα και μαλλί.»  Η Γερμανία, χώρα ιμπεριαλιστική, χρειαζόταν τον πόλεμο.

Το 2010 η Γερμανία έχει εντός ζώνης ευρώ εμπορικό πλεόνασμα 61,84 δις ευρώ και 140 δις ευρώ παγκοσμίως και η ισχυρή Ελλάδα της αλληλεξάρτησης των κουφιοκεφαλάκηδων -13,14 δις ευρώ αρνητικό ισοζύγιο εντός ευρωζώνης και -21,00 δις ευρώ παγκοσμίως.  Ταυτόχρονα, για να μην αδικήσουμε τους αριθμούς, που τόσο αγαπούν οι μεταπτυχιακοί αντικαπιταλιστές μας:

Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται περίπου 130 γερμανικά μεγαθήρια τα οποία απασχολούν 19.000 άτομα, πραγματοποιώντας ετήσιο τζίρο της τάξεως των 6,5 δις €. Στις τηλεπικοινωνίες η γερμανική Deutsche Telecom, ελέγχει συνολικά τον «γίγαντα» ΟΤΕ (30%). Η γερμανική  Hochtief ελέγχει τον διεθνή αερολιμένα Αθηνών σε ποσοστό 40% με σύμβαση που φτάνει ως το …2030. Η Hochtief έχει παράλληλα εκφράσει επίσημα το ενδιαφέρον της να αναλάβει το management και την κατασκευή του νέου αεροδρομίου στο Καστέλι της Κρήτης, καθώς και τη διαχείριση του αεροδρομίου «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης.

Το 1997 η SIEMENS υπέγραψε 13 συμφωνίες για τον έλεγχο του ΟΣΕ, ενώ στη «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού οι τουρ οπερέιτορ της TUI, αφού εξαγοράζουν μισοτιμής ξενοδοχεία και γη, ελέγχουν το 40% των τουριστών που έρχονται στη χώρα μας.

Σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Εισαγωγέων Αυτοκινήτων στη χώρα μας το 2009 πωλήθηκαν 220.548 Ι.Χ. από τα οποία οι 62.267 ήσαν πωλήσεις εταιρειών γερμανικών συμφερόντων. Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ανήκουν από το 2005 στην Thyssen Krupp, η οποία αναλαμβάνει έργα για το Πολεμικό Ναυτικό (υποβρύχια), ενώ παράλληλα έχει εκκρεμότητες και με την παράδοση βαγονιών στον ΟΣΕ. Στους προμηθευτές του Ελληνικού Στρατού σε άρματα μάχης ανήκει, εδώ και αρκετά χρόνια, η Krauss-Maffei Wegmann.

O χώρος του φαρμάκου ελέγχεται με τις μεγάλες γερμανικές φαρμακοβιομηχανίες όπως οι θυγατρικές της Novartis με πωλήσεις 250 εκατ. € και 461 άτομα προσωπικό, η Boehringer Ingelheim (με 365 εργαζομένους), η Bayer με τζίρο περίπου 200 εκατ. €, η οποία απασχολεί περίπου 350 εργαζομένους.

Στα αυτοκίνητα, σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Εισαγωγέων Αντιπροσώπων Αυτοκινήτων (ΣΕΑΑ), κατά την περσινή χρονιά, 1 στα 3 νέα αυτοκίνητα που ταξινομήθηκαν (33,5%) ήταν γερμανικής προέλευσης. Ειδικότερα, οι ταξινομήσεις για 10 μάρκες αυτοκινήτων που ανήκουν στην ιδιοκτησία γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών (π.χ. Opel, Volkswagen, Mercedes, BMW, Audi κ.ά.) ανήλθαν το 2007 σε 93.710 επί συνόλου 279.794 ταξινομήσεων.

Στο Εμπόριο, οι Γερμανοί έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους σε αγορές που αφορούν το ευρύ καταναλωτικό κοινό, όπως είναι π.χ. ο όμιλος Metro Group, που δραστηριοποιείται ήδη στην Ελλάδα μέσω της αλυσίδας «cash & carry», «Μakro Ελλάς» και της «Μedia Μarkt» ενώ στα υπερ-καταστήματα δεσπόζει η παρουσία της «Ρraktiker».

Στον χώρο των καλλυντικών δραστηριοποιείται ήδη με επιτυχία ο όμιλος Henkel (με περισσότερους από 380 εργαζομένους), στον οποίο ανήκουν η Rilken και η Schwarzkopf.

Σε ό,τι αφορά στον ενεργειακό κλάδο, η διοίκηση της ΔΕΗ εκτιμάται ότι θα εγκρίνει τελικά τη συμφωνία με τη RWE που αφορά στις νέες μονάδες που θα κατασκευαστούν από την ελληνική εταιρεία. Στον κλάδο δραστηριοποιούνται οι ΕΟΝ, EnBW Energie Baden-Wuerttemberg AG, Siemens και Enercon. Στον ευρύτερο τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας δραστηριοποιούνται και άλλες γερμανικές εταιρείες όπως π.χ. η Enercon και η Nordex, αλλά και κατασκευαστές ανεμογεννητριών όπως είναι η Siemens.

Στις τηλεπικοινωνίες, ΟΤΕ και Cosmote, όπως όλα δείχνουν, θα βρεθούν σύντομα υπό το μάνατζμεντ της Deutsche Telekom. Στον ευρύτερο τομέα των Τηλεπικοινωνιών δεσπόζει η παρουσία της Siemens.

 Στο χρηματοπιστωτικό τομέα η Deutsche Bank ετοιμάζεται να παρέμβει δυναμικά στην ντόπια αγορά, ενώ στις Ασφάλειες ξεχωρίζει η Allianz και ο όμιλος Ergo μέσω των θυγατρικών Victoria και D.A.S. Ηellas.

H γνωστή εταιρεία ταχυμεταφορών DHL που ανήκει στην Deutsche Telepost., ενδέχεται να προχωρήσει στην εξαγορά της «ΕΛΤΑ Ταχυμεταφορές». Η DHL εξυπηρετεί στην χώρα μας πάνω από 10.000 επιχειρήσεις και ιδιώτες με προσωπικό πάνω από 450 άτομα.

Αυτή είναι η εικόνα των εγκατεστημένων ή υπό εγκατάσταση γερμανικών μονοπωλίων, ο τζίρος των οποίων δεν περιλαμβάνεται στο Εμπορικό Ισοζύγιο της χώρας. Έναντι αυτών των μεγαθηρίων, ο ελληνικός…ιμπεριαλισμός δεν διαθέτει ούτε ένα δικό του αντίστοιχο μονοπώλιο, ώστε να δικαιολογούνται οι σχέσεις αλληλεξάρτησης! Αντίθετα, η χώρα μας εξάγει στη Γερμανία, φέτα, ροδάκινα, μπλούζες από συνθετικές ίνες, σταφύλια νωπά, πλάκες από κράμα αργιλίου, φάρμακα «θεραπευτικά», καρπούς του γένους capsicum (διάβαζε: καυτερές πιπεριές), σύρματα και καλώδια, ψαρικά διάφορα, κλπ. προϊόντα της ελληνικής γης ή της ελαφριάς βιομηχανίας, επικαλούμενη σοβαροφανείς σχέσεις ισοτιμίας!

Με μοναδικό …..αντίπαλον δέος τους Γάλλους, οι μεγάλοι γερμανικοί όμιλοι έχουν ήδη πάρει θέσεις ισχύος σε όλους τους καίριους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, ενώ το τελευταίο διάστημα επιχειρούν, με τις... ευλογίες της κυβέρνησης, να αποκτήσουν το πάνω χέρι στους τομείς των Τηλεπικοινωνιών, της Ενέργειας αλλά και των Μεταφορών. Οι μεγάλοι άμεσοι στόχοι εξαγοράς ή στρατηγικής συνεργασίας δεν είναι άλλοι από τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ και τα Ελληνικά Ταχυδρομεία.

Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι οι θαρρετοί κήρυκες της παγκοσμιοποίησης  και   ντροπαλά η ηγεσία του ΚΚΕ λένε και γράφουν πολλά για το πολυεθνικό κεφάλαιο και τα εν γένει μονοπώλια. Όσο και αν το κεφάλαιο περιφρονεί τα σύνορα και αναπτύσσει πολυεθνική δράση, εντούτοις έχει «εθνική βάση». Είναι αυτή που του επιτρέπει να εξαπολύει, μέσω των εθνικών ιμπεριαλιστικών κρατών, πολέμους για ν’ αυξήσει τα κέρδη του. Αν ίσχυαν οι θεωρίες  των παγκοσμιολόγων  τότε θα ξεπέφταμε στις αντιλήψεις πως τον κόσμο κυβερνούν οι Εβραίοι και η λέσχη Μπίλντεμπεργκ (!) και θα καλούσαμε τα εθνικοαπελευθερωτικά και κομμουνιστικά κινήματα να εξεγερθούν όχι ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την ντόπια άρχουσα τάξη αλλά ενάντια στην …Nestle και την Monsanto!

Υπάρχει λοιπόν αλληλεξάρτηση; Η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική χώρα; Πάει στράφι ο περίφημος ορισμός του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό, ο οποίος μιλά για συγκέντρωση κεφαλαίου, συγχώνευση βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου σε χρηματιστικό, για εξαγωγή κεφαλαίων και όχι εμπορευμάτων, για μοίρασμα των αγορών και πόλεμο; Όχι αποσπασματικά γνωρίσματα αλλά ενιαία και αδιαίρετα.

Και πάλι οι εικόνες είναι αμείλικτες.

Η μεγαλύτερη καπνοβιομηχανία της χώρας (Παπαστράτος) εξαγοράστηκε από την Philip Morris. Στις θάλασσες οι Μινωικές γραμμές από την Grimaldi Group. Οι Γαλλογερμανοί πήραν τους δρόμους, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια με ντόπιο υπεργολάβο τον Μπόμπολα. Η κραταιά Intracom του Κόκκαλη αγοράστηκε από τη ρώσικη Sistema (κι ο ΠΑΟΚ από τον Ιβάν Σαββίδη). Οι Κινέζοι μπήκαν μέσω Cosco στον Πειραιά, ενώ στα είδη οικιακής χρήσης συντρίφτηκε κάθε ίχνος εγχώριας βιοτεχνίας, βιομηχανίας και κυριαρχούν η Colgate, η Procter & Gamble, στο φάρμακο η Glaxo, στους σπόρους η Monsanto. Ακόμα και στην Εθνική Τράπεζα, ναυαρχίδα του τραπεζικού κεφαλαίου, οι ξένοι επενδυτές κατέχουν το 47,4%. Οι λίγες εκατοντάδες Έλληνες στρατιώτες που βρίσκονται σε Κόσσοβο, Ιράκ, Αφγανιστάν εκτελούν τις εντολές του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστών.

Πρέπει να είναι κανείς αδαής ή ανόητος για να ισχυρίζεται σήμερα ότι η χώρα μας δεν βρίσκεται σε βαθιά οικονομική και στρατιωτική εξάρτηση. Ακόμα και στον τομέα τεχνολογία – πληροφορική οι αριθμοί είναι αδυσώπητοι. Τελευταία η Ελλάδα (0,5%), ενώ η Γερμανία 1,5% του ΑΕΠ. Μόνο την τελευταία χρονιά μετρήθηκαν 22.000 εργαζόμενοι να δουλεύουν στα γερμανικά μεγαθήρια στη χώρα μας.

****
Είναι φανερό ότι το θέμα εξάρτηση – ανεξαρτησία συνδέεται άμεσα με το δρόμο του κομμουνιστικού κινήματος για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας αστικής τάξης. Στην πραγματικότητα το πολιτικό και θεωρητικό σχήμα που προτείνει το κόμμα μας είναι το μόνο που αναγνωρίζει τις υπαρκτές αντιθέσεις και δημιουργεί τη βάση πλατιών συμμαχιών. Όλες οι άλλες εκδοχές – εκλεπτυσμένες ή όχι – κινούνται είτε στην υποταγή στον ευρωπαϊσμό (ΣΥΡΙΖΑ) είτε στην εκμηδένιση του ιμπεριαλισμού (ΚΚΕ-ΝΑΡ). Το αντιμνημονιακό τόξο μιλάει έξαλλα για δανειστές και τραπεζίτες αλλά παραγνωρίζει τον υπ’ αριθμόν 1 τρομοκράτη των χωρών, τους πολέμους του και τις στρατιωτικές βάσεις του, δηλαδή τις ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση ο αντιιμπεριαλιστικός ριζοσπαστισμός είναι συνδεδεμένος με την παραδοχή της εξάρτησης.

Στρατιωτική εξάρτηση: Μια σημαντική πλευρά

   Η σφοδρή οικονομική κρίση “έκρυψε” μια σοβαρή συνιστώσα της εξάρτησης της χώρας μας από τον ιμπεριαλισμό. Αυτήν της στρατιωτικής υποταγής στις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Με το σχέδιο Τρούμαν, αργότερα Μάρσαλ, η Ελλάδα λόγω γεωπολιτικής θέσης (Ανατολική Μεσόγειος,  σφήνα στα Βαλκάνια) “προτιμήθηκε” από τις ΗΠΑ για προκεχωρημένο στρατιωτικό φυλάκιο.

Το 1952 η κυβέρνηση Βενιζέλου – Πλαστήρα επικύρωσε την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Στις 12.10.1952 υπογράφεται η σχετική συμφωνία. Μία μέρα μετά, το (επαναστατικό) ΚΚΕ επισημαίνει ότι πρόκειται περί ατιμωτικής και προδοτικής συμφωνίας. Στη χώρα κάνει κουμάντο ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ, Τ. Πιουριφόι. Τον Φλεβάρη 1955 ο υπουργός Άμυνας, Π. Κανελλόπουλος κατά την επίσκεψη στην Ελλάδα του Αμερικανού υπουργού, Βαν Φλιτ, δείχνοντάς του τον στρατό αναφωνεί: “Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας” .

Λίγο αργότερα (5.5.1959) υπογράφεται συμφωνία   για την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων και 300 κεφαλές πυρηνικών αποθηκεύονται στην Ελευσίνα.

Μόνο στον Α' πόλεμο του Κόλπου από τη Σούδα συντηρήθηκαν 97 πολεμικά πλοία, ξεφορτώθηκαν 13.000 τόνοι υλικού, εξυπηρετήθηκαν 31.000 πτήσεις αεροπλάνων, τροφοδοτήθηκαν αεροσκάφη με 4.500 λίβρες καυσίμων, λειτούργησε σε 24ωρη βάση και με ρυθμό 400%  παραπάνω από τον κανονικό.

Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους εκτιμά ότι η Σούδα μάς κοστίζει 1.500.000 ευρώ το χρόνο, ενώ στις 26.7.11  η Σούδα με απόφαση της Βουλής μετατρέπεται σε φορολογικό παράδεισο. Επειδή όμως η κρίση ανέδειξε κυρίως την ΕΕ, επαναφέρουμε το ζήτημα της στρατιωτικής υποταγής της χώρας μας. Εμείς θα συνεχίσουμε σε πείσμα των καιρών να φωνάζουμε το σύνθημα: “Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι”

Αλληλεξάρτηση: Το καμουφλάζ των ρεβιζιονιστών και τροτσκιστών.

Το θεωρητικό σχήμα της λεγόμενης αλληλεξάρτησης έχει την καταγωγή του πολύ παλιά. Από τη δεκαετία του '60 όταν ο ευρωκομμουνισμός θέλησε να υποσκάψει την κομμουνιστική πολιτική. Οι αναθεωρητές σ' όλους τους τομείς (πολιτική, φιλοσοφία, ιστορία, επιστήμες) εισήγαγαν τον όρο της αλληλεπίδρασης διαστρεβλώνοντας κατάφωρα μία αρχή του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού.

Ο υλισμός δεν αρνείται την αλληλεπίδραση. Το αντίθετο. Αλλά σε κάθε γεγονός διακρίνει το κύριο από το δευτερεύον, το αίτιο από το αποτέλεσμα, το κυρίαρχο από το κυριαρχούμενο, το ανώτερο από το κατώτερο. Οι αναθεωρητές αντίθετα ισοπέδωσαν τα πράγματα με την αρχή “απλώς είναι διαφορετικά”. Αυτό το αντιεπιστημονικό σχήμα εφαρμόζουν και στο θέμα της εξάρτησης λέγοντας ότι η χώρα μας επηρεάζεται αλλά και επηρεάζει τις υπόλοιπες χώρες και τον ιμπεριαλισμό. Σαν να λέμε ότι ο ελέφαντας και το κουνούπι αλληλοεπηρεάζονται! Οι σύγχρονοι απολογητές νεορεβιζιονιστές και τροτσκιστές που ευδοκιμούν στον ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ,  ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αντί για την ανάλυση στο σχήμα “ιμπεριαλισμός – λαός”  προτείνουν τη λεγόμενη ιμπεριαλιστική αλυσίδα όπου η  Ελλάδα βρίσκεται στη μέση.

Το ΝΑΡ (1997) διαπίστωνε, τρέχοντας πίσω από τα ιδεολογήματα του Σημίτη περί ισχυρής Ελλάδας πως “ο ελληνικός καπιταλισμός οδήγησε στην πλήρη εδραίωση του μονοπωλιακού σταδίου και σταθεροποίησε (τον καπιταλισμό) στο μεσαίο στάδιο της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας ενώ ταυτόχρονα  τροφοδότησε ορισμένες ελπίδες για πέρασμα στην ανώτερη κλίμακά της” .

Ήταν η φάση όπου το ΝΑΡ και η ηγετική του ομάδα εφηύρε το νεόκοπο, ακατανόητο και αντιλενινιστικό στάδιο του “ολοκληρωτικού καπιταλισμού”.  

Έγραφαν λοιπόν (1997):                                                                                 

“Όμως πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί στην Ελλάδα το μονοπωλιακό στάδιο, διεθνώς έμπαινε σε κρίση και ενεργοποιούνταν οι διαδικασίες που έφεραν στο προσκήνιο τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό..... Φτάνουμε έτσι στο τέλος του αιώνα όπου η Ελλάδα είναι μια χώρα του αναπτυγμένου καπιταλισμού με ενδιάμεση θέση στο διεθνές καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό πλέγμα με αναπτυσσόμενα τα ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά και την “εξωγενή” – διεθνοποιημένη παρουσία και διαπλοκή, καθώς και με εμφανείς τις φιλοδοξίες (!) του ελληνικού κεφαλαίου (συνολικά η τουλάχιστον κάποιων δυναμικών μερίδων του να αναβαθμίσει τη θέση του προσεγγίζοντας μία θέση στην πρώτη ταχύτητα του διεθνούς κεφαλαιοκρατικού πλέγματος”  

Προσέξτε την κατάληξη. Ο ελληνικός καπιταλισμός “φιλοδοξεί” να περάσει στην πρώτη ταχύτητα. Η αντικειμενική οικονομική βάση που είναι προϋπόθεση για ένα ιμπεριαλιστικό κράτος (σύνθεση κεφαλαίου, αγορά, εξαγωγές, πόλεμος) γίνεται από τους ιδεαλιστές τροτσκιστές του ΝΑΡ ...φιλοδοξία.   Μιλάμε για μια πραγματική απογείωση στο πεδίο του φανταστικού!  Και για να μην υπάρχει καμία αμφισβήτηση γελοιοποίησης του μαρξισμού γράφουν:

“Δεν χρειάζεται συνεπώς να είσαι Γερμανία ή ΗΠΑ ή έστω Ιταλία για να έχεις ως χώρα τέτοια χαρακτηριστικά” (σ.σ. ιμπεριαλιστικά).

Ως γνωστόν οι ιμπεριαλιστικές χώρες μπορούν να υπάρξουν στις ζούγκλες της Αφρικής....

Εντελώς αντιφατικά και αλλοπρόσαλλα σε συνθήκες κρίσης το ΠΡΙΝ (Γ.Δελαστίκ- αρχισυντάκτης) έγραφε για “κατοχή της ΕΕ”, “κυβέρνηση δωσιλόγων” “Τσολάκογλου” και πολύ περισσότερο πως “η σύγχρονη ελληνική αστική τάξη είναι πρόθυμος συνεργάτης και υποστηρικτής της νέας γερμανικής κατοχής της χώρας”  (ΠΡΙΝ 4.8.2010).

Τι από τα δύο ισχύει: Ιμπεριαλιστική Ελλάδα κατά το ΝΑΡ ή εξάρτηση κατά τον αρχισυντάκτη του ΠΡΙΝ;

'Οπως και νάχει το ζήτημα εδώ έχουμε καρικατούρες μαρξισμού.

Σ' αντίθεση με τα “θολά” αντιεπιστημονικά σχήματα ας διαβάσουμε:

«Η μεταπολεμική περίοδος ανακαλύπτει την ανησυχαστική εικόνα από εθνική έχθρα, ανισότητα, καταπίεση, προστριβές, πολέμους, ιμπεριαλιστικές θηριωδίες από μέρους των εθνών των πολιτισμένων χωρών, τόσο μεταξύ τους όσο και απέναντι στους ανισότιμους λαούς.

Από τη μια μεριά είναι μερικές “μεγάλες” δυνάμεις που καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται το σύνολο, τα εξαρτημένα ή “ανεξάρτητα” (στην πραγματικότητα ολότελα εξαρτημένα) εθνικά κράτη και η πάλη ανάμεσα στις δυνάμεις αυτές για τη μονοπώληση της εκμετάλλευσης των εθνικών κρατών. Από τη άλλη μεριά είναι η πάλη των εθνικών κρατών, εξαρτημένων και “ανεξάρτητων” ενάντια στην αφόρητη πίεση που ασκούν οι “μεγάλες” Δυνάμεις.»

Ι.Β.Στάλιν, Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα.

(Συνεχίζεται)

πηγή: Λαϊκός Δρόμος