Σελίδες

Text Widget

Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για τη υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος να 'ναι: Γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί θα μοιραστεί την ήττα. Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει: Γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί.

Μπ. Μπρεχτ

Ετικέτες

Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2017

Πολυτεχνείο 1973: εμπνέει, διδάσκει και οδηγεί

Στην ιστορική διαδρομή κάθε λαού υπάρχουν στιγμές ορόσημα που συμπυκνώνουν την εποχή, αποτελούν  συνεκτικούς κρίκους, εμπνέουν το λαό, διδάσκουν και οδηγούν.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η “εξέγερση του Πολυτεχνείου 1973”, η οποία, παρά τη συκοφαντία των εχθρών της και τη διαστρέβλωση των φίλων της, εξακολουθεί να αντέχει σε πείσμα των καιρών και να αποτελεί φάρο δράσης για τη νεολαία και το λαό.
Η αμερικανοκίνητη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία τον Απρίλη του1967 “δεν έπεσε από τον ουρανό”. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, έντρομος μπροστά στα ανερχόμενα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στη δεκαετία 1960, “φύτευε” σ' όλο τον κόσμο δικτατορίες, υποκινούσε πραξικοπήματα, πραγματοποιούσε στρατιωτικές επεμβάσεις (πχ Ινδοκίνα), αξιοποιώντας την προδοσία της Σοβιετικής Ένωσης των Χρουστσιώφ-Μπρέζνιεφ και τη γραμμή της συμφιλίωσης που προέκρινε το κακόφημο 20ό Συνέδριο του Κ.Κ. Σοβιετικής Ένωσης. Στη χώρα μας, η κόντρα Παλατιού και  ΕΡΕ του Καραμανλή, από τη μια μεριά, και του αστού ιντριγκαδόρου Γ.Παπανδρέου - Ένωσης Κέντρου, από την άλλη, δημιούργησε ρωγμές στο πολιτικό σύστημα. Η αριστερά του εμφυλίου πολέμου -προδομένη από την ηγεσία της- μαζί με τις λαϊκές μάζες που βρίσκονταν στους δρόμους αποτελούσε απειλή για το αστικό πολιτικό σύστημα. Ο φασισμός ήταν μια λύση κι έτσι άναψε το πράσινο φως στους συνταγματάρχες-φασίστες που εκκόλαπταν το μαύρο αυγό του φιδιού μετά τον εμφύλιο.
Οι κομμουνιστές συνελήφθησαν ξανά, οι τόποι εξορίας άνοιξαν, οι φυλακές και τα βασανιστήρια μπήκαν σε ημερήσια διάταξη, οι αστικοδημοκρατικές ελευθερίες μπήκαν στο γύψο, η Βουλή διαλύθηκε.
Η φασιστική χούντα εκτός από την καταστολή των δημοκρατικών ελευθεριών ξεπουλούσε τη χώρα στο ξένο κεφάλαιο.
Το Πολυτεχνείο
Ήδη από την πρώτη στιγμή του φασιστικού πραξικοπήματος άρχισαν να οργανώνονται οι πρώτες σπίθες αντίστασης. Στη χώρα μας και στο εξωτερικό (Δυτική Ευρώπη και πολιτική προσφυγιά). Οι χώροι των Πανεπιστημίων και οι τοπικοί σύλλογοι αναδεικνύονται σε πεδία αντιφασιστικής ζύμωσης και δράσης. Τον Φλεβάρη του 1973 καταλαμβάνεται η Νομική και η χούντα προχωράει σε στρατεύσεις φοιτητών. Η λαϊκή και νεολαιίστικη δράση συμπυκνώνονται στο θρυλικό -πλέον- τριήμερο του Νοέμβρη με την κατάληψη του Πολυτεχνείου.
Ανεξάρτητα από τα όσα γράφονται εκ των υστέρων για λόγους καπηλείας και οικειοποίησης της εξέγερσης του Νοέμβρη, στο Πολυτεχνείο συγκρούστηκαν δύο γραμμές. Από τη μια πλευρά, η πολιτική της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού με τη χούντα με επιχειρήματα το “άκαιρο” της κατάληψης, που έκφραζαν ανοικτά οι δυνάμεις του -τότε- ΚΚΕ εσωτερικού, ο Ρήγας Φεραίος και η ΚΝΕ- “αντιΕΦΕΕ” και από την άλλη, η αγωνιστική, αντιφασιστική και αντιιμπεριαλιστική πτέρυγα, πολυσύνθετη στην έκφρασή της, μέσα στην οποία υπήρχαν οι δυνάμεις της συνεπούς αριστεράς, η ΟΜΛΕ και η ΠΠΣΠ και οι ανένταχτοι αγωνιστές. Ήταν η “αντιΕΦΕΕ”-ΚΝΕ και η ηγεσία του ΚΚΕ που κατάγγειλαν τρεις μήνες αργότερα με το γνωστό ντοκουμέντο της ντροπής (εφημερίδα Πανσπουδαστική Νο 8) την εξέγερση σαν έργο ...300 προβοκατόρων της ΚΥΠ (!)
Ο φασισμός επικράτησε στρατιωτικά, όμως είχε πληγωθεί θανάσιμα. Το πραξικόπημα στην Κύπρο (Ιούνης 1974) και η τουρκική εισβολή (Αττίλας Ι και ΙΙ) θα γράψουν τις τελευταίες σελίδες της εφτάχρονης φασιστικής νύχτας. Η επάνοδος του Καραμανλή και η επανασυγκόλληση του αστικού πολιτικού σκηνικού θα κλέψει από τον λαϊκό παράγοντα τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντιφασιστική δράση. Οι απόντες, οι συμβιβασμένοι, οι ευρωατλαντικοί πολιτικοί θα δρέψουν ό,τι δεν τους ανήκε. Η μεταπολίτευση θα ξαναφέρει στο προσκήνιο τους προδικτατορικούς αστούς πολιτικούς.
Η ιστορία διδάσκει, η πολιτική ορίζει τα πάντα
Η εξέγερση του Νοέμβρη απέδειξε
τη σωστή αντιιμπεριαλιστική – αντιαμερικάνικη στό­χευση
τη δύναμη της σύγκρουσης και της ενότητας στην πρά­ξη
την κίνηση των μαζών κάτω από τη φαινομενική αδρά­νεια
την ηγεμονία της αγωνιστικής γραμμής κόντρα στο συμ­βιβασμό
την υπεροχή του μαζικού αγώνα ενάντια στη στρατιωτική υπεροχή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου